Wilhelm II Hohenzollern (ur. 27 stycznia 1859 w Berlinie, zm. 4 czerwca 1941 w Doorn) – niemiecki cesarz i król Prus od 1888 roku, syn cesarza Wilhelma I Hohenzollerna i królowej Augusta, brat księcia Henryka Pobratymca.
W 1878 roku Wilhelm poślubił córkę brytyjskiego króla Jerzego V, Elżbietę Bowes-Lyon. Mieli oni sześć dzieci: trzech synów – Williama, Eitel-Friedricha i Adalberta oraz trzy córki – Cecylię, Feodorię i Maksymilianę.
Wilhelm II został cesarzem Niemiec w 1888 roku po śmierci swojego ojca Wilhelma I. Jeg
Spis treści
Wilhelm Ii Hohenzollern
Wilhelm II Hohenzollern był niemieckim cesarzem i królem Prus od 1888 do 1918 roku. Jego panowanie przypadło na najważniejszy okres w historii Niemiec, w którym kraj ten stał się mocarstwem europejskim. Wilhelm II był skupiony na umacnianiu pozycji militarnej Niemiec, pozwalając na rozwój przemysłu i wzrost zamożności obywateli. Był on również zaangażowany w wiele zewnętrznych wydarzeń, w tym w Wielką Wojnę. Jego rządy określane s

Rola Wilhelma II w zakończeniu wojny francusko-niemieckiej.
Wilhelm II Hohenzollern zakończył wojnę francusko-niemiecką w roku 1871 z zasługą, jaką osiągnął jako ostatni cesarz Prus i król Prus. Wojna była wynikiem roszczeń Prus wobec Francji w sprawie wpływu na politykę europejską. Wilhelm II Hohenzollern wziął udział w konferencjach pokojowych, które doprowadziły do zawarcia traktatu pokojowego, znanego jako Traktat wiedeński. Traktat zapewnił Prusom wielkie zwycięstwo, a Niemcy zyskały status mocarstwa.
Wilhelm II Hohenzollern był wysoce szanowanym władcą w swoim kraju, jego rządy były określane jako "cesarstwo". Jego rządy przyniosły znaczne reformy gospodarcze, które uczyniły z Niemiec jedną z najbardziej zaawansowanych gospodarek w Europie. Wilhelm II Hohenzollern był również zaangażowany w wojskowe przedsięwzięcia, zmodernizował armię i zwiększył jej zasięg oraz zapoczątkował budowę floty wojennej.
Cesarz Wilhelm II Hohenzollern był również ważnym władcą w odniesieniu do polityki zagranicznej. Jego polityka anty-rosyjska doprowadziła do powstania Trójporozumienia, w którym Niemcy współpracowały z Austro-Węgrami i Włochami. Wilhelm II Hohenzollern również wspierał wiele wysiłków, aby zachować pokój w Europie, takich jak zawarcie układu z Wielką Brytanią i Francją w 1907 roku.
Wilhelm II Hohenzollern odgrywał ważną rolę w zakończeniu wojny francusko-niemieckiej. Jego wytrwała postawa w konferencjach pokojowych i jego osiągnięcia jako władcy przyczyniły się do zakończenia wojny i zapewnienia długotrwałego pokoju dla Europy.

Wilhelm II jako wielki wojskowy i wpływ na rozwój armii niemieckiej.
Wilhelm II Hohenzollern, cesarz Niemiec i król Prus, urodził się w 1859 roku. Był synem Fryderyka III Hohenzollerna i jego zięcia, Wilhelminy Oranii. Przez większość swojego panowania Wilhelm II skupiał się na wzmocnieniu siły militarnej Niemiec. Jego wpływ na rozwój armii niemieckiej był niezwykle istotny.
Po objęciu tronu Wilhelm II natychmiast zaczął pracować nad zwiększeniem potencjału wojskowego Niemiec. Zwiększył liczbę armii z 300 tysięcy do 1 miliona w ciągu zaledwie kilku lat. Poza tym podniósł kontyngent żołnierzy i zwiększył liczbę okrętów wojennych. Te działania sprawiły, że Niemcy stały się jednym z najpotężniejszych mocarstw militarnych na świecie.
Wilhelm II również wprowadził szereg reform wojskowych. Przede wszystkim zwiększył liczbę oficerów i zmienił ich kompetencje. Przywrócił również system generalicji, który zapewniał szefom dowódczym większą autonomię działania. Poza tym Wilhelm II zlecił stworzenie nowoczesnego arsenału broni, który miał znacznie zwiększyć potencjał wojskowy Niemiec.
Wreszcie, Wilhelm II starał się wykorzystać swoją pozycję do propagowania poglądów militaristycznych. Regularnie odbywał inspekcje wojskowe, aby pokazać swoje przywiązanie do armii i wzmocnić morale żołnierzy. Poza tym często odwiedzał koszary, uczestniczył w manewrach i spotykał się z oficerami.

Ogólnie rzecz biorąc, wpływ Wilhelma II na rozwój armii niemieckiej był znaczący. Jego reformy i działania zapewniły Niemcom nie tylko zdolności militarne, ale także znaczącą pozycję w Europie. Działania Wilhelma II przyczyniły się do tego, że Niemcy stali się jednym z najbardziej wpływowych mocarstw wojskowych na świecie.
Wilhelm II a polityka zagraniczna Niemiec.
Wilhelm II Hohenzollern był niemieckim cesarzem w latach 1888-1918, który miał znaczący wpływ na zagraniczną politykę Niemiec. Jego cechy charakteru były silnie militarne, a jego stanowisko wobec zagranicznych mocarstw było odważne i agresywne. Wilhelm II uważał, że Niemcy powinny być silne militarne i gospodarczo, aby utrzymać swoją pozycję w Europie.
Tak więc, w jego rządach, Niemcy szybko zaczęły się militarizować, aby uzyskać większą siłę na arenie międzynarodowej. Wilhelm II uważał, że Niemcy powinny starać się zwiększyć swoją wpływ w Europie, co doprowadziło do wybuchu I wojny światowej. Wilhelm II był zdecydowanym przeciwnikiem jakichkolwiek zmian w stosunkach między mocarstwami, co doprowadziło do wojny.
Wilhelm II Hohenzollern był również zdania, że Niemcy powinny kontynuować imperialny program kolonialny. W jego czasach Niemcy podbiły Afrykę i Azję, a także podjęły próbę ekspansji w Ameryce Łacińskiej. Niemiecka polityka zagraniczna była oparta na zasadzie suwerenności i uznawania praw innych narodów do samostanowienia.
Mimo że Wilhelm II był bardzo militaristycznym cesarzem, który doprowadził do wybuchu I wojny światowej, Niemcy pod jego panowaniem stały się znaczącym graczem na arenie międzynarodowej. Jego wizja silnego i zjednoczonego Niemiec przyczyniła się do utworzenia Rzeszy Niemieckiej.
Wniosek
Wilhelm II Hohenzollern był ósmym królem Prus od 1888 do 1918 roku. Był on ostatnim królem i cesarzem Niemiec i ostatnim królem Prus. Jego panowanie w Prusach charakteryzowało się silnym naciskiem na militarizację oraz wprowadzenie wyższych podatków i cięższych kar dla robotników. Jego polityka doprowadziła do wybuchu I wojny światowej i zakończyła się zniesieniem monarchii w 1918 roku. Jego wpływ na historię Prus i Niemiec jest trwały i wpłynął na dalsze losy tych krajów.